Читать онлайн «Вечар» автора Дударев Алексей — RuLit
Аляксей Дудараў
Вечар
Дзейныя асобы
Васіль.
Ганна.
Гастрыт.
Нашы дні.
Шэрая раніца. Сонца яшчэ спіць. Недзе далёка самотная зязюля лічыць некаму гады. Нястройны і яшчэ нясмелы птушыны хор і смелы ўрачысты покліч «ку-ка-рэ-ку-у-у-у» абвяшчаюць усёй вёсцы, што надышоў новы дзень. Павольна-павольна з-за вугла сваёй хаты выходзіць Васіль з вядром. Высокі, худы, нетаропкі ні ў рухах, ні ў словах, ні ў думках.
Васіль (пазіраючы за сад). Уставай, уставай ужо… Ранак выдаўся сцюдзёны, у свеце неспакойна, прэзідэнты шалеюць… Плюнь на ўсё і прачынайся… І сёння трэба жыць. З табой, з зямлёю і з людзьмі… Людзі добрыя ўсе, мо толькі забыліся пра гэта… Бягуць, едуць, ляцяць… Ці то ўцякаем ад некага, ці то даганяем — ліха нас ведае… (Падыходзіць да калодзежа, пачынае даставаць ваду.) Як у чыгунку жывём! Аж бурбалкі, аж пара прэ… Немаведама хто толькі гэту поліўку сёрбаць будзе, калі яна ўрэшце зварыцца… (Дастаў вядро, пераліў у сваё, аднёс у бок ад калодзежа, выліў на зямлю.) Гэта на тваю хату, Сёмка… (Вяртаецца, зноў пачынае даставаць ваду.) Як паспакайнець? Няма спакою, і дабрыні не знойдзеш… Дабрыня ціхая… (Дастаў вядро, пераліў, аднёс, выліў.) А гэта на тваю хату, Іван… (Вяртаецца, зноў дастае ваду.) Думаеш, глупствам займаюся? Няма каму ваду з калодзежа браць… Раз’ехаліся ўсе… А калодзеж жывы павінен быць… З яго чэрпаць трэба, каб і вада жывой была… Во я і выбіраю яе штодня… За былых сваіх суседзяў, за дзяцей іх і за свайго сына… (Аднёс вядро, выліў.) На тваю хату, Пятрок… Ах, дзеткі, дзеткі… Такія вы ў нас грамацеі выраслі! Яны табе і Бога на лапаткі пакладуць, дакажуць, што Іуда некалі добрую справу зрабіў… Усё могуць. Толькі сваіх дзяцей не хочуць на свет пускаць… Ці то баяцца, ці то лянуюцца, ці то хочуць, каб ніхто жыць не замінаў… Дык ты сам жывеш, дык і другому дай… Ненароджаныя дзеткі — гэта ж усё адно як памерлыя… Слухаеш? Ну, слухай, слухай… Холадна, мабыць, там і цёмна… Дзе там? У космасе, канечна… Дзе ж яшчэ? Я во падумаю-падумаю, а што, калі б мае бацька-маці ўзялі дый не нарадзілі мяне?! Га? Ды я б ім гэтага ніколі не дараваў! Хаця нясоладка было: тры вайны адпляскаў… мнагавата. Ды і без вайны жыццё мёдам не было… І ад чужых, і ад сваіх нацярпеўся… Сын пісем не піша. Слухаеш? Слухай, слухай… І прачынайся… Прачынайся…
Да калодзежа падыходзіць Ганна. Такая ж, як і Васіль, старэнькая, белая. Яна нікуды не спяшаецца. Спынілася, паслухала.
Ганна. Чаго й та ты, Васіль?
Васіль. Што?
Ганна. Бубніш нешта сам сабе… Маліўся, ці што?
Васіль. Размаўляў… з Сонцам…
Ганна. Ашалеў пад старасць… З Богам, з Богам трэба размаўляць, а ты немаведама з кім…
Васіль. З кім хачу, з тым і размаўляю… Свабода совесці… Маўчыць яно. Свеціць і маўчыць. Слухае…
Ганна. Доўга ты яшчэ пражывеш, Васіль…
Васіль. Кінь ты!
Ганна. Гаварыць табе яшчэ хочацца з кім-небудзь… А перад смерцю чалавек заціхае і маўчыць, як тваё Сонца… Колькі гэта табе?
Васіль. Восемдзесят, а мо і болей… Лічыць надакучыла…
Ганна. Дык гэта ты старэйшы за мяне?
Васіль. А ты думала?..
Ганна. Ну-у, тады і мне яшчэ трохі пасмылець трэба… Хаця б да тваіх гадоў…
Васіль. Смылей на здароўе…
Ганна. Вады з твайго калодзежа вазьму…
Васіль. Бяры… (Уважліва глядзіць некуды ўдалячынь, падымаецца, выходзіць уперад.)
Ганна. Што там?
Васіль. Ідзе нехта…
Ганна падыходзіць. Глядзяць удваіх.
Павярнуў… У Займішча, мабыць…
Ганна падыходзіць да калодзежа, марудна апускае драўлянае вядро.
Ганна. Грышка твой усё не піша?
Васіль. З’ехаў пасля арміі і саўсім забыўся, што ў яго бацька ёсць.
Ганна. Была б Наста жывая, дык пісаў бы і прыязджаў.
Васіль. Бацьку дзеці лягчэй забываюць… Твая праўда…
Ганна. Сон я сёння бачыла… Можа, разгадаеш?
Васіль. Знайшла цыганку…
Ганна. Дык ты ж Сонцу молішся!
Васіль. Расказвай, разгадаю…
Ганна. Іваньку бачыла… Старэйшага свайго… Здаецца, ро-оўненькае поле жытнёвае, неба над ім чыстае-чыстае! І жаўрукі ў ім вісяць. І як быццам Іванька мой ідзе гэтым полем, раз-пораз жменю зерня дастае з кішэні і сыпле сабе пад ногі. Я стаю на ўзмежку дый думаю: «Навошта ён зерне кідае ў зямлю? Жыта ж ужо вырасла, у каласы пайшло, а ён нанава сеяць надумаўся…» Спытаць хацела, а голасу няма. Ён і прайшоў. Я і не спытала…
|
|
Вечар читать онлайн, Аляксей Дудараў
Аляксей Дудараў
Вечар
Дзейныя асобы
Васіль.
Ганна.
Гастрыт.
Нашы дні.
Дзея першая
Шэрая раніца. Сонца яшчэ спіць. Недзе далёка самотная зязюля лічыць некаму гады. Нястройны і яшчэ нясмелы птушыны хор і смелы ўрачысты покліч «ку-ка-рэ-ку-у-у-у» абвяшчаюць усёй вёсцы, што надышоў новы дзень. Павольна-павольна з-за вугла сваёй хаты выходзіць Васіль з вядром. Высокі, худы, нетаропкі ні ў рухах, ні ў словах, ні ў думках.
Васіль (пазіраючы за сад). Уставай, уставай ужо… Ранак выдаўся сцюдзёны, у свеце неспакойна, прэзідэнты шалеюць… Плюнь на ўсё і прачынайся… І сёння трэба жыць. З табой, з зямлёю і з людзьмі… Людзі добрыя ўсе, мо толькі забыліся пра гэта… Бягуць, едуць, ляцяць… Ці то ўцякаем ад некага, ці то даганяем — ліха нас ведае… (Падыходзіць да калодзежа, пачынае даставаць ваду.) Як у чыгунку жывём! Аж бурбалкі, аж пара прэ… Немаведама хто толькі гэту поліўку сёрбаць будзе, калі яна ўрэшце зварыцца… (Дастаў вядро, пераліў у сваё, аднёс у бок ад калодзежа, выліў на зямлю.) Гэта на тваю хату, Сёмка… (Вяртаецца, зноў пачынае даставаць ваду.) Як паспакайнець? Няма спакою, і дабрыні не знойдзеш… Дабрыня ціхая… (Дастаў вядро, пераліў, аднёс, выліў.) А гэта на тваю хату, Іван… (Вяртаецца, зноў дастае ваду.) Думаеш, глупствам займаюся? Няма каму ваду з калодзежа браць… Раз’ехаліся ўсе… А калодзеж жывы павінен быць… З яго чэрпаць трэба, каб і вада жывой была… Во я і выбіраю яе штодня… За былых сваіх суседзяў, за дзяцей іх і за свайго сына… (Аднёс вядро, выліў.) На тваю хату, Пятрок… Ах, дзеткі, дзеткі… Такія вы ў нас грамацеі выраслі! Яны табе і Бога на лапаткі пакладуць, дакажуць, што Іуда некалі добрую справу зрабіў… Усё могуць. Толькі сваіх дзяцей не хочуць на свет пускаць… Ці то баяцца, ці то лянуюцца, ці то хочуць, каб ніхто жыць не замінаў… Дык ты сам жывеш, дык і другому дай… Ненароджаныя дзеткі — гэта ж усё адно як памерлыя… Слухаеш? Ну, слухай, слухай… Холадна, мабыць, там і цёмна… Дзе там? У космасе, канечна… Дзе ж яшчэ? Я во падумаю-падумаю, а што, калі б мае бацька-маці ўзялі дый не нарадзілі мяне?! Га? Ды я б ім гэтага ніколі не дараваў! Хаця нясоладка было: тры вайны адпляскаў… мнагавата. Ды і без вайны жыццё мёдам не было… І ад чужых, і ад сваіх нацярпеўся… Сын пісем не піша. Слухаеш? Слухай, слухай… І прачынайся… Прачынайся…
Да калодзежа падыходзіць Ганна. Такая ж, як і Васіль, старэнькая, белая. Яна нікуды не спяшаецца. Спынілася, паслухала.
Ганна. Чаго й та ты, Васіль?
Васіль. Што?
Ганна. Бубніш нешта сам сабе… Маліўся, ці што?
Васіль. Размаўляў… з Сонцам…
Ганна.
. Ашалеў пад старасць… З Богам, з Богам трэба размаўляць, а ты немаведама з кім…
Васіль. З кім хачу, з тым і размаўляю… Свабода совесці… Маўчыць яно. Свеціць і маўчыць. Слухае…
Ганна. Доўга ты яшчэ пражывеш, Васіль…
Васіль. Кінь ты!
Ганна. Гаварыць табе яшчэ хочацца з кім-небудзь… А перад смерцю чалавек заціхае і маўчыць, як тваё Сонца… Колькі гэта табе?
Васіль. Восемдзесят, а мо і болей… Лічыць надакучыла…
Ганна. Дык гэта ты старэйшы за мяне?
Васіль. А ты думала?..
Ганна. Ну-у, тады і мне яшчэ трохі пасмылець трэба… Хаця б да тваіх гадоў…
Васіль. Смылей на здароўе…
Ганна. Вады з твайго калодзежа вазьму…
Васіль. Бяры… (Уважліва глядзіць некуды ўдалячынь, падымаецца, выходзіць уперад.)
Ганна. Што там?
Васіль. Ідзе нехта…
Ганна падыходзіць. Глядзяць удваіх …
А.Дударов «вечар» хороктеристика мультика… -reshimne.ru
Характары і вобразы герояў п’есы Аляксея Дударава «Вечар» Творчасць Аляксея Дударава вылучаецца непадробнай шчырасцю, імкненнем знайсці адказы на надзённыя пытанні жыцця. Драматург звяртаецца да вечнага ў сучасным існаванні кожнага, жыццёвыя, немудрагелістыя сітуацыі асэнсоўвае па-філасофску. «…Жыццё — выпрабаванне чалавека на чалавечнасць. I ўвечары павінна свяціць сонца», — так сказаў пра сваю п’есу «Вечар» А. Дудараў.
У «неперспектыўнай» вёсцы Вежкі засталіся толькі трое старых — Ганна, Васіль Мульцік і Мікіта Гастрыт. Па-рознаму прайшло іх жыццё. Ганна ўвесь час, як і Мульцік, працавала на зямлі. Ні адпачынку, ні радасці не ведала. У вайну і пад бомбамі ляжала, і ў сваей хаце гарэла, траіх дзяцей пахавала за адзін месяц. I апошні сын Віцёк нейкі няўдалы атрымаўся — цягне лес у турме. Але Ганна не азлобілася на жыццё. Яна толькі стомлена думае: «Рабіла, рабіла, рабіла; а на гэтым свеце няма чаго пакінуць… I нашто нарадзілася?»
Навошта нарадзіўся, ведае Мульцік. У яго таксама нялёгкі лес. Ён «тры вайны адпляскаў, піабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі да крыжа прымалацілі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла. I гэта яшчэ не ўсё! Двух дзетак за вайну пахаваў, і ніпічымніца пасляваенная была, і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша». Гора ўзмацніла душу Васіля, надзяліла яго вялікім багаццем, дабрынёй, якая, колькі ні раздавай, не вычэрпваецца, як той калодзеж, што некалі паіў усю вёску. Ад Мульціка ідзе да людзей цеплыня, спачуванне. Ён бачыць, як чакае Ганна весткі ад свайго няўдалага сына, і піпіа ад імя Віцька ліст на радыё, каб перадалі для маці яе любімую песню. I якая паэтычная, тонкая і ўзнёслая душа адкрываецца ў яго, калі ён кажа пра ласкавыя матчыны рукі, што пяклі самы смачны хлеб, пра родную хату і бярозкі пад акном. Мульцік — паэт і ў адносінах да зямлі-карміцелькі, і да сонца, якое для яго вышэй і магутней нават за бога, таму што бог карае, а Сонца дае жыццё раслінам, і жывёлам, і чалавеку. Мульцік не моліцца сонцу, ён размаўляе з ім, як з блізкім. Ён добра ведае, што нарадзіўся на Зямлі, каб сагрэць яе сваей душой, каб працаваць, хлеб расціць. Для яго шчасце не ў сытасці і не ў бяздзейнасці: «Шчасце з чужых рук заўсёды кіслае… Шчасце самому рабіць трэба». Мульцік ніколі не ішоў насуперак сваім перакананням, пацверджаным жыццём папярэдніх пакаленняў поглядам. I легка ў яго на сэрцы нават перад немінучай смерцю. У Мульціку і Ганне ўвасоблена гармонія натуральнага жыцця.
Менавіта ў вобразах Васіля і Ганны раскрываюцца прыродная мудрасць, далікатнасць, чысціня пачуццяў чалавека. Старыя з болем думаюць, што няма каму перадаць мудрасць, жыццёвы вопыт, што выстудзяцца іх хаты і зарасце сцяжынка да іх Вежак, перасохне чысты калодзеж, бо ніхто не будзе браць з яго вады. Яны хвалююцца, што парушацца прыродныя сувязі і асірацее зямля продкаў. I не так адзіноцтва мучыць старых, як тое, што зямля застанецца ў адзіноце.
П’еса «Вечар» прасякнута цёплым гумарам, лірычнасцю. Адухоўленыя блізкасцю да прыроды героі А. Дударава ўвасабляюць гармонію спрадвечнага вясковага жыцця з яго высокімі патрабаваннямі і крытэрыямі.
Аляксей Дудараў. Вечар — Кароткі змест / Краткие содержания
Драма ў дзвюх дзеях
Дзейныя асобы:
Мульцік (Васіль) — 80 гадоў.
Ганна — 76 гадоў.
Гастрыт (Мікіта) — 78 гадоў.
Нашы дні. Усходняя Беларусь.
Дзея першая
Вуліца сучаснай неперспектыўнай вёскі. Хата. Пад вокнамі лавачка. Злева, каля плота, стары рыпучы журавель. Толькі-толькі пачынаецца дзень. Павольна выходзіць Мульцік з вядром. Размаўляе з сонцам, запрашаючы яго зірнуць на зямлю. Потым вядро за вядром чэрпае з калодзежа ваду, гаворыць, звяртаючыся то да былых аднавяскоўцаў, то да сонца: «Думаеш, глупствам займаюся? Няма каму ваду з калодзежа браць… Раз’ехаліся ўсе… А калодзеж жывы павінен быць… 3 яго чэрпаць трэба, каб вада ў зямлю не пайшла, каб не застаялася… Во я і выбіраю штодня… За былых сваіх суседзяў, за дзяцей іх і за свайго сына…» Успамінае ўласнае жыццё: «…Тры вайны адпляскаў, шабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі на кладзішчы да крыжа прымацавалі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла… Двух дзетак за вайну пахаваў… і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша…»
Падыходзіць Ганна. Расказвае, што ў сне бачыла свайго старэйшага, Іваньку, які на вайне прапаў без весткі. Мульцік супакойвае суседку, што гэта добры сон. Старыя панеслі ваду кожны ў свой двор.
Да калодзежа з чайнікам ідзе Гастрыт. Кліча Васіля і пытаецца ў яго, калі той памрэ. Не верыць, што Мульцік не баіцца смерці. Як звычайна пры сустрэчах старыя пачынаюць спрачацца. Раптам Мульцік заўважае на дарозе ў вёску чалавека. Удваіх напружана ўглядаюцца, але чалавек паварочвае ў іншы бок.
Спрэчка працягваецца:
Гастрыт. Ведаеш, хто ты?
Мульцік. Ведаю, ведаю… Элемент.
Гастрыт. I не наш!
Мульцік. Шкада, што ты наш… Бяда народная…
Гастрыт. Я калі-небудзь на цябе ананімку напішу. Пабачыш.
Мікіта, забыўшыся на чайнік, злосны ідзе ў Займішча (суседняя вёска) снедаць.
З сумкай хлеба стомленая, але вясёлая прыходзіць Ганна. Прымушае Васіля танцаваць, бо яму пісьмо. Мульцік, танцуючы, сагнуўся, а разагнуцца не можа. Напалоханая Ганна кладзе яго на лаўку і аддае канверт. Прачытаўшы некалькі радкоў, Васіль сумна апусціў руку: гэта яго пісьмо вярнулася з Джэсказгана, не знайшоўшы там адрасата, сына.
Падыходзіць Гастрыт. Выказвае меркаванне, бачачы ў руках суседа пісьмо, што Васілёў сын «прапіўся да ніткі, во і бацьку ўспомніў, грошай просіць». Мульцік абяцае яму «гваздануць калі-небудзь». Гастрыт пераводзіць размову на сучасную моладзь, здзіўляецца, што яе, акрамя гарэлкі, нічога не цікавіць.
Мульцік … А вы адбілі ахвоту ў людзей радасна працаваць на зямлі…
Гастрыт. Хто гэта мы?
Мульцік . Ты і такія ж асталопы, як ты… Ты ж некалі ўсіх добрых гаспадароў з вёскі павыгнаў… У Вежках ты I моладзь ад зямлі адбіў… Колькі гадоў сачыў за тым, каб, значыць, ніхто лішнюю бульбіну ці мех зерня ад зямлі не ўзяў…
Прыбягае расхрыстаная Ганна, крычыць, каб уключылі «радзіва». Голас дыктара чытае пісьмо ад Віктара, які просіць перадаць для любай маці песню. Жанчына плача ад радасці. Але «чэсны» Гастрыт заўважае ў пісьме недакладнасці. Адкрываецца, што заяўку на радыё зрабіў Мульцік. Ганна цяжка пайшла дахаты.
Мульцік выцягвае са штаноў дзягу, загадваючы Гастрыту здымаць штаны.
Мульцік. …Радасць у чалавека была!!! Яна ж без яе ўсё жыццё свае!!! Трое дзетак у партызанах з голаду памерлі, старэйшы сын «без весці», Піліп вярнуўся кулямі ды асколкамі начынены, два месяцы пажыў… Віцька адзін застаўся, дык і ў яго жыццё наперакасяк пайшло… Адна ўсё жыццё… Гаротніца… Хоць ты яе ў царкве вешай як пакутніцу святую, а ты…
Гастрыт. А я не дазволю! Не дазволю ўсяму народу, усяму гасударству галаву дурыць!.. Па нашаму радыё толькі праўду перадаюць! I нечага…
Дрэмле стары журавель. Вечар. З’яўляецца Мульцік, потым Гастрыт. Смяецца з Васіля, што той хоча набыць у калгасе каня, нават узятку даваў. Мульцік тлумачыць, што не хоча ў дзяржавы на шыі сядзець. Пасля адыходу суседа гаворыць да сонца, якое заканчвае свой дзённы шлях, і ідзе дамоў.
Ганна, набраўшы вады, села і заплакала. Вяртаецца Гастрыт. Шукае свайго ката Піначэта, праз якога не спаў цэлую ноч. Потым прапаноўвае Ганне перабірацца да яго ў хату.
Ганна . Во спасібачкі! Во ўважыў! Гэта ты мяне заместа ката свайго рыжага да сябе завеш… Каб дыхала…
Гастрыт. Дык і я ж табе дыхаць буду!
Ганна. А мышэй мне лавіць у тваёй хаце не трэба будзе?
Непрыкметна выходзіць са свайго двара Васіль, слухае далейшую размову. I калі Гастрыт загаварыў пра курорты, злосна нападае на Ганну: «Каго ты слухаеш, бахіла старая?! Курортніца!.. Варта нам толькі махнуць рукой на ўсё, пачаць пра курорты думаць — смерць усімі капцюрамі ўчэпіцца… Ганна, адумайся! Жыць надакучыла?» Мульцік прапаноўвае жанчыне перавесці казу ў яго хлеў, а самой пераходзіць у яго хату. Гастрыт злуецца. Жанчына спрабуе памірыць мужчын. Потым ідзе пытацца ў свайго мужа (гаварыць з партрэтам), вярнуўшыся, паведамляе, што Піліп дазволіў і яна пойдзе да Васіля.
Дзея другая
Хата Мульціка. Раніца. Ганна ладзіць снеданне, кліча з двара Мульціка. Седзячы побач за стадом, старая ціха смяецца, што добра ўсё-такі замужам. Ідзе прапаліць у сваёй хаце.
Урываецца з газетай у руках узбуджаны Гастрыт. Ён выйграў па латарэі «Жыгулі». Ставіць на стол бутэльку віна замачыць выйгрыш. Нечакана задумаўся і заявіў, што ніколі ў жыцці не меў поўнага шчасця, усё напалавіну, і з жонкай так атрымалася, і на вайне, і на працы. «…Нават пад старасць… Ганну во я ўгаварыў замуж выйсці… Згадзілася і… да цябе пайшла жыць! А цяпер во гэты білет… Нашто ён мне? Маладзейшаму б каму-небудзь…» Але калі Мульцік зрабіў выгляд, што праглынуў білет, Гастрыт кінуўся на яго з нажом. Выведзены з раўнавагі Гастрыт прызнаецца, што на Васілёвага брата данос у маладосці напісаў ён, бо дзяўчына, якая яму падабалася, дала згоду выйсці замуж за Андрэя.
Мульцік аддае Гастрыту скамечаны, але цэлы білет, і выпраўляе таго з хаты, сам хапаецца за сэрца.
Досвітак, На палку перад печкай ляжыць Мульцік з сашчэпленымі на грудзях рукамі — прымерваецца, як будзе ляжаць на покуце. Ганна, зайшоўшы ў хату, загаласіла, ёй здалося, што Васіль памёр. Мульцік адкрывае вочы і наказвае, каб каля яго, «калі што якое, ніхто не скавытаў. Ціха пражыў, — ціха і на Сонца пайду».
Ганна паведамляе, што Гастрыта завезлі на хуткай у бальніцу. Дакарае мужа, што той не хоча лячыцца ні ў бальніцы, ні дома. Потым шкадуе яго, бо змізарнеў, нічога не есць.
Васіль расказвае, як яго распялі на крыжы на могілках вясковыя багацеі Зяпа і Цяркоўскі. Ганна спрабуе зразумець, чаму такі «няўдачны» яе Віцёк. Гаворку перапыняе Гастрыт, які з’яўляецца на парозе ў белых ісподніках, загорнуты ў бальнічную коўдру. Просіць Ганну і Васіля не выганяць яго з хаты.
Доўгая зімовая ноч. Каля печы на палку галава да галавы ляжаць Мульцік і Гастрыт. Гастрыт просіць Мульціка гаварыць пра яго ўсё — «самае нядобрае, самае паганае», бо няма цішыні ў душы.
Гастрыт. Болей скажы… Пасудзі…
Мульцік. Я не суддзя, Мікіта… Ды ты і сам усё ведаеш…
Гастрыт (заплакаў). Госпадзі! Як жа гэта? Я ж чэсна працаваў, падтрымліваў, стараўся… Казалі ісці— ішоў, казалі рабіць— рабіў, гаварыць— гаварыў… Ой, Васіль! Свет, свет наўкол паганы…
Мульцік. Свет добры… Чысты… Гэта мы яшчэ дрэнныя… Нам саміх сябе перарабляць трэба, а мы, дурні, увесь свет перарабіць хочам, пад сябе падагнаць…
Уваходзіць Ганна і расказвае, што старшыня абяцаў даць Васілю каня бясплатна, як ветэрану. Мульцік, не слухаючы пратэстаў жонкі, з цяжкасцю ўстае, апранаецца і падаецца на двор.
Гастрыт просіць жанчыну схадзіць на могілкі і папрасіць ва ўсіх прабачэння за яго, бо сам зрабіць гэта не паспее. Становіцца на калені і моліцца: «Дзе ты, хто ты, ці ёсць ты — не ведаю… Калі ёсць, на зямлю гэту ты мяне ужо не пусціш… Я не слухаў яе… I не пачуў…» Потым заціхае на палку.
Васіль спакойна прымае вестку пра смерць Мікіты. Гаворыць Ганне, што трэба зняць з іх кніжкі сотні дзве на памінкі, адбіць Мікітавым дзецям тэлеграмы. Сам жа збіраецца ісці да старшыні за канем. Ганна нагадвае, што Мікіта прасіў за яго памаліцца.
Мульцік (ціха і ўрачыста). Аджыў сваё чалавек… Прыйшла яго ноч… Прыйшоў наш вечар… Дзякуй вам, бацька-маці, што вы нас нарадзілі і вырасцілі… I табе, Сонейка, дзякуй… Ні за адну, нават самую горкую, слязінку не наракаем на жыццё. Дзякуй за тое, што жылі, мучыліся, смяяліся, плакалі… Ідзе нехта! У вёску ідзе…
Старыя стаяць побач. Глядзяць, чакаюць.
Похожие статьи:
Аляксей Дудараў → Аляксей Дудараў — Парог
Аляксей Дудараў → Аляксей Дудараў — Чорная панна Нясвіжа
Аляксей Дудараў → Аляксей Дудараў — Радавыя
Аляксей Дудараў → Аляксей Дудараў — Князь Вітаўт
Биографии → Аляксей Дудараў
Вечер
(фильм) — Википедия переиздана // WIKI 2
Вечер — американский драматический фильм 2007 года режиссера Лайоша Колтаи. Сценарий Сьюзан Майнот и Майкла Каннингема основан на одноименном романе Сьюзан Майнот 1998 года.
Участок
В фильме чередуются два временных периода, 1950-е годы и настоящее, в которых умирающая Энн Грант Лорд (Ванесса Редгрейв) размышляет о своем прошлом. Ее запутанные комментарии о людях, о которых она никогда раньше не упоминала, заставляют ее дочерей, сдержанную Констанс (Наташа Ричардсон) и беспокойную Нину (Тони Коллетт), думать, не заблуждается ли их мать.
Молодой женщиной чуть за двадцать, певица кабаре Энн (Клэр Дэйнс) прибывает в просторный Ньюпорт, штат Род-Айленд, где проживает ее лучшая подруга Лила Виттенборн (Мэми Гаммер), которая скоро выйдет замуж за Карла Росс (Тимоти Кифер). . Брат Лилы (и друг Энн по колледжу) Бадди (Хью Дэнси) знакомит ее с Харрисом Арденом (Патрик Уилсон), молодым врачом и сыном бывшего семейного слуги. Бадди говорит Энн, что его сестра всегда обожала Харриса, и выражает обеспокоенность тем, что она выходит замуж за другого мужчину из чувства долга, а не из любви.Пьяный Бадди теряет сознание, и пока Энн и Харрис болтают, они обнаруживают, что сближаются.
В день свадьбы Лилы она признается Энн, что столкнула Харриса со своими чувствами к нему, и он отказал ей, поэтому она продолжает церемонию, как и планировалось, и выходит замуж за Карла. На приеме по просьбе Лилы Энн поет песню, и на сцене к ней присоединяется Харрис. Впоследствии Бадди, снова пьяный, противостоит двум об их растущей близости. Затем он неожиданно целует Харриса. Когда Лила готовится к отъезду со своим новым мужем, Энн предлагает увезти с собой невесту, но Лила отказывается и уезжает в свой медовый месяц.
Бадди признается Энн, что был влюблен в Харриса с детства, хотя он также утверждает, что не «таким» — он отрицает, что это было бы нормально, как уверяет его Энн. Затем он меняет тему, признавая, что любит Энн с тех пор, как они учились в колледже, и предлагает в качестве доказательства записку, которую она однажды отправила ему, и с тех пор он держит в кармане. Энн не убеждена.
У моря молодые гости пьяно танцуют и ныряют в море со скалы: Бадди присоединяется, но не выходит на поверхность, что вызывает панические поиски.Когда Бадди снова появляется на вершине утеса, Энн выражает свой гнев на шутку и ругает Бадди за то, что он подавил свою сексуальную ориентацию и сделал ее своей настоящей любовью. Она уносится прочь, и они с Харрисом сбегают в его секретное убежище, где занимаются любовью.
Приятель, в поисках пары, спотыкается о дорогу и попадает под машину. Друзья находят его, но слишком поздно, чтобы спасти ему жизнь. На следующее утро Энн и Харрис, не обращая внимания на то, что произошло накануне вечером, в шутку думают об отплытии, но в доме Виттенборнов они слышат трагическую новость о смерти Бадди.
В настоящее время Лила (Мерил Стрип) приходит к постели Энн, чтобы утешить ее и вспомнить. Энн вспоминает день, когда она столкнулась с Харрисом на улице в Нью-Йорке. К тому времени у нее была одна дочь, и она была на грани переезда в Лос-Анджелес, а он был женат и имел сына. Он намекнул, что все еще любит ее, прежде чем они тепло обменялись прощаниями.
Уходя, Лила рассказывает Нине о Харрисе и заверяет ее, что ее мать не делала ошибок в своей жизни. Нина сидит с Энн, которая поощряет свою дочь к счастливой жизни.Нина наконец набралась храбрости и сказала своему парню Люку, что беременна их ребенком. Восторженный Люк с гордостью объявляет эту новость Констанс и обещает, что всегда будет рядом с Ниной. Их радость прерывается медсестрой Анны, которая убеждает женщин броситься к постели своей матери, чтобы попрощаться с ней.
Основное литье
1950-е
Настоящее
Производственные записи
Съемки начались в сентябре 2006 года.
Действие оригинального сценария, как и романа, происходило в штате Мэн, но, согласно комментариям к DVD-релизу фильма, режиссер Лайос Колтаи был так увлечен домом в Ньюпорте, который нашли его разведчики, что решил изменить обстановку. . Дом в Тивертоне использовался для внутренних и внешних сцен. Бристоль и Провиденс, Род-Айленд, Гринвич-Виллидж и Верхний Вест-Сайд Манхэттена также использовались для внешних сцен. Большинство автомобилей было предоставлено Antique Car Barn из Потакета, Род-Айленд.
Песня «Time After Time», которую Энн поет для Лилы на свадьбе, была написана в 1947 году Сэмми Каном и Джулем Стайном.Песня «Я вижу луну», которую она позже поет своим дочерям, основана на традиционной детской песне.
Фильм собрал 12 406 646 долларов в США и 478 928 долларов на зарубежных рынках, а общие кассовые сборы во всем мире составили 12 885 574 долларов. [1]
Критический прием
Несмотря на хорошо зарекомендовавший себя актерский состав, Evening получил в основном негативные отзывы критиков и в настоящее время имеет рейтинг 27% на Rotten Tomatoes на основе 127 отзывов.
Манохла Даргис из The New York Times писал: «Наполненный актерами с разным талантом, отягощенный ложными, тяжелыми диалогами и отличающийся витиеватым визуальным стилем, лучше подходящим для сказок и поздравительных открыток, этот просчет подчеркивает, что может случиться, когда литературные произведения соответствуют сути фильмов.Это также доказывает, что не каждая книга заслуживает своего собственного фильма ». [2]
В San Francisco Chronicle Мик ЛаСалль заметил:« Фильм приходит к пессимистическому и почти нигилистическому взгляду на жизнь как на что-то не очень важное — а затем предлагает нам обрести силу и утешение в этом понятии. Это не то, что вы ожидаете, и, конечно же, это не типичное сообщение. Это может быть самая интересная вещь в картине ». [3]
Питер Трэверс из Rolling Stone оценил сам фильм на 2½ из возможных четырех звезд, но похвалил актерский состав, написав« актеров »…обеспечить вспышки яркости. Хью Дэнси играет роль катализатора трагедии. И Клэр Дэйнс великолепна, как юная Энн … [Мэми] Гаммер доказывает, что ее талант является ее собственным талантом в звездном представлении, которое свидетельствует о предстоящей исключительной карьере ». [4]
В St. Petersburg Times , Стив Персалл поставил фильму оценку «С» и добавил: «Сильные выступления и слабый хребет автора делают Evening любопытной ошибкой … [он] запоминается только благодаря прекрасным историческим проектам и выбору матерей и дочерей, чтобы обеспечить лучшую преемственность. .« [5]
Джастин Чанг из Variety написал:« Более серьезная проблема с этим амбициозным эллиптическим фильмом — это трудность Колтаи и редактора Эллисона К. Джонсона с установлением повествовательного ритма, поскольку в нем то и дело смещается вперед и назад. время, которое казалось деликатно свободноассоциативным на странице, отображается на экране с гораздо меньшей точностью. В чем-то напоминающем фильм Стивена Далдри «« Часы »», красноречивые связи между прошлым и настоящим кажутся скорее расчетливыми, чем достоверными.« [6]
В Time Ричард Шикель сказал, что фильм« представляет собой, пожалуй, величайшую облаву на диву в современной истории кино … Вау, вы можете подумать, насколько плохим может быть , чем ? На что один отвечает после двух мрачных часов в их компании, действительно ужасно. Редко когда так много одаренных женщин трудились с таким вкусом, чтобы произвести на свет такую крошечную, морщинистую мышку … Возможно, отчасти потому, что наняли Майкл Каннингем, автор книги The Hours , еще одного ошеломляющего упражнения в невысказанной тревоге. чтобы пробить сценарий, который Сьюзан Майнот пыталась составить из своего романа.Они разделяют авторство сценария Evening , но даже в пресс-ките вы можете почувствовать ее отвращение к его работе. Он что-то вроде Генри Джеймса без кокона и, безусловно, самого страдающего запором чувствительности, которой в последнее время трепетало литературное сообщество. Но я подозреваю, что режиссер, венгр Лайош Колтай, имеет даже большее отношение к инертности фильма ». [7]
Лиза Шварцбаум из Entertainment Weekly оценила Evening как второй худший фильм 2007 года. (позади I Now Pronounce You Chuck and Larry ). Шварцбаум, Лиза. «Фото 4 — Худшие фильмы 2007 года — Лучшие и худшие фильмы 2007 года». Entertainment Weekly . Нью-Йорк: Корпорация Мередит. Архивировано 29 декабря 2007 года. Дата обращения 29 мая 2018.
Внешние ссылки
Эта страница последний раз была отредактирована 5 июня 2020 в 16:29
.
Вечерний фильм | Официальный сайт | Купить сейчас
Evening объединяет звездный состав и основан на любимом романе Сьюзан Майнот и адаптирован для экрана г-жой Майнот и писателем, удостоенным Пулитцеровской премии Майклом Каннингемом ( The Hours ), под режиссер Лайош Колтай ( Fateless ), который ранее был номинированным на премию Оскар оператором.
Вечер — это глубоко эмоциональный фильм, который освещает вневременную любовь, связывающую мать и дочь, — увиденную через призму жизни одной матери, когда она полна оптимизма, перемещается в поворотный момент и приближается к концу.Две пары реальных матерей и дочерей — Ванесса Редгрейв и Наташа Ричардсон, а также Мерил Стрип и Мейми Гаммер — изображают, соответственно, мать и ее дочь и лучшего друга матери на разных этапах жизни.
Анн Лорд (мисс Редгрейв), побежденная силой памяти, раскрывает давнишнюю тайну своим обеспокоенным дочерям; Констанс (мисс Ричардсон), довольная жена и мать, и Нина (Тони Коллетт), беспокойная одинокая женщина. Оба лежат у постели, когда Энн зовет мужчину, которого любила больше всех.
Но кто этот «Харрис», спрашивают ее дочери, и что он для нашей матери? В то время как Констанс и Нина пытаются подвести итоги жизни Энн и своей собственной, ночная медсестра (Эйлин Аткинс) ухаживает за их матерью, когда она мысленно возвращается к летним выходным около пятидесяти лет назад, когда она была Энн Грант. (Клэр Дэйнс)…
… молодая женщина, приехавшая из Нью-Йорка, чтобы быть подружкой невесты на светской свадьбе в Ньюпорте своей самой дорогой подруги по колледжу, Лилы Виттенборн (миссис Виттенборн).Гаммер). Будущая невеста нервничает и обращается за поддержкой к своей фрейлине, а не к собственной матери (Гленн Клоуз). Энн остается рядом со своим другом, но еще ближе к неудержимому брату Лилы Бадди (Хью Дэнси).
Неожиданные чувства вспыхивают, когда Энн встречает гостя на свадьбе Харриса Ардена (Патрик Уилсон), давнего друга и близкого человека семьи Виттенборнов. Любовь Энн к Харрису навсегда изменит ее жизнь и жизнь ее дочерей.
.
Evening (фильм) — Википедия
Evening | |
---|---|
Плакат Originalni | |
Režija | Лайош Колтай |
Производство | Джефф Шарп |
Сценарий | Сьюзан Майнот Майкл Каннингем |
Uloge | Ванесса Редгрейв Клэр Дэйнс Тони Коллетт Наташа Ричардсон Патрик Уилсон Хью Дэнси Мерил Стрип Гленн Клоуз |
Музика | Ян А.П. Качмарек |
Fotografija | Дьюла Падос |
Montaža | Эллисон К. Джонсон |
Distribucija | Особенности фокуса |
Datum (i) premijere | 29. июн 2007 (2007-06-29) |
Земля | ![]() |
Jezik | engleski |
Evening je američki igrani film snimljen 2007.u režiji Lajosa Koltaija. Сценарий, который был создан властелином романа, написала Сьюзан Минот и написана с Микаэлом Каннингхамом. Radnja prati sjećanja umiruće Ann Grant Lord на своей младости.
Glumac | Улога |
---|---|
Ванеса Редгрейв | En Grant Lord |
Наташа Ричардсон | Констанца |
Тони Колет | Нина |
Клер Дейнс | Млада En |
Мами Геймер | млада Лила Витенборн |
Hju Densi | Бади |
Патрик Вилсон | Харис Арден |
Мерил Стрип | Лила Витенборн |
Глен Клоуз | gđa.Vitenborn |
- Službena stranica
- Вечер на AllMovie-u ((en))
- Вечерний па Box Office Mojo-u
- Вечерний na IMDb-u ((en))
- Вечер na Rotten Tomatoes-u ((en))
.
Вечер (фильм)
- Вечер (фильм)
Вечер (фильм)
Вечер — это настоящий американский фильм с Лайошем Кольтаем римским понятием Сьюзан Мино, в 2007 году во всех университетах, в 2008 году во Франции.
История женской истории — это сувенир большой любви к жизни и противостоянию с огорчением, когда она проходит через все лица и тела.
Сводка
Ce qui suit dévoile des moment clés de l’intrigue .
Sur son lit d’agonie, Ann Grant raconte à ses deux filles uneir tué quelqu’un avec la соучастник некоего Харриса. Il s’avère — via de longs flash backs — qu’elle évoque un drame survenu le mariage huppé de son amie Lila на выходных. Подвеска la nuit de noces, Buddy, le frère de Lila éconduit par Ann et Harris, Trouvait la mort sur la route alors que ceux-ci faisaient l’amour dans une cabane non loin…
Распределение
Autour du film
Внешние залоги
- Portail du cinéma
Категории: Американский фильм | Список фильмов в 2007 году | Titre de film en E
Фонд Викимедиа.
2010.
Contenu soumis à la license CC-BY-SA. Источник: Article Evening (фильм) de Wikipédia en français (авторы)
- Вечер (фильм)
- Вечер в Византии
Всего словарей:
Вечер (фильм) — Вечер Главные актеры Мерил Стрип Тони Коллетт Клэр Дэйнс Патрик Уилсон Хью Дэнси Наташа Ричардсон Ванесса Редгрейв Гленн Клоуз Сценарий Майкла Каннингема после романа Сьюзан Минот Сорти… Википедия на французском языке
Вечер (фильм) — Инфобокс Название фильма = Вечерняя подпись = Оригинальный постер, режиссер = Лайос Колтай, писатель = Сьюзан Майнот, Майкл Каннингем, продюсер = Джефф Шарп, в главной роли = Ванесса Редгрейв, Клэр Дэйнс, Тони Коллетт, Наташа Ричардсон, Патрик Уилсон, Хью Дэнси Мерил…… Википедия
Премия Evening Standard British Film Awards — Премия Evening Standard British Film Award Описание Лучшие британские фильмы и персоналии. Организаторы Evening Standard платят… Wikipédia en Français
Премия Evening Standard British Film Award — Evening Standard British Film Awards Les Evening Standard British Film Awards (Компенсация британских фильмов Evening Standard) с дополнениями, полученными в британской таблоиде Evening Standard, за 1973 год, с подробностями о талантах… Wikipédia en Français
Премия британского кино Evening Standard / Bester Film — Премия Evening Standard британской кинематографии: Bester Film Gewinner des Evening Standard British Film Awards in der Kategorie Bester Film (лучший фильм).Der britische Filmpreis kürt die besten landeseigenen Filmproduktionen (auch Koproduktionen) und…… Deutsch Wikipedia
Премия Evening Standard British Film Award / Beste Filmkomödie — Evening Standard British Film Award: Лучшая кинокомедия Evening Standard British Film Awards в категории Лучшая кинокомедия (лучшая комедия), от 1974 г. до 1981 г., разделенная на две части. Фильм vergeben wurde. Der…… Deutsch Wikipedia
Премия Evening Standard British Film Award / Бестер Дарстеллер — Evening Standard Британская кинопремия: Bester Darsteller Gewinner des Evening Standard British Film Awards in der Kategorie Bester Darsteller (лучший актер).Der britische Filmpreis kürt die besten landeseigenen Filmproduktionen und Filmschaffenden…… Deutsch Wikipedia
Премия Evening Standard British Film Awards / Beste Darstellerin — Evening Standard British Film Award: Beste Darstellerin Gewinnerinnen des Evening Standard British Film Awards in der Kategorie Beste Darstellerin (лучшая женская роль). Der britische Filmpreis kürt die besten landeseigenen Filmproduktionen und…… Deutsch Wikipedia
Премия Evening Standard British Film / Bestes Drehbuch — Evening Standard British Film Award: Bestes Drehbuch Gewinner des Evening Standard British Film Awards in der Kategorie Bestes Drehbuch (лучший сценарий).Der britische Filmpreis kürt die besten landeseigenen Filmproduktionen und Filmschaffenden…… Deutsch Wikipedia
Премия Evening Standard British Film Award / Vielversprechendste Nachwuchsleistung — Evening Standard British Film Award: Vielversprechendste Nachwuchsleistung Gewinner des Evening Standard British Film Awards in der Kategorie Vielversprechendste Nachwuchsleistung (Самый многообещающий новичок). Война с 1974 по 1981 год. Категория ден… Deutsch Wikipedia
.